Wiem, jak dużym wyzwaniem potrafi być otworzenie się ze swoimi trudnościami i cenię każdy taki akt odwagi. Staram się zrozumieć perspektywę drugiej osoby, stworzyć przestrzeń do swobodnego wyrażania emocji, towarzyszyć w ich przeżywaniu oraz wspólnie poszukiwać satysfakcjonujących rozwiązań.
Ukończyłam psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, realizując specjalizację psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Studia były dla mnie prawdziwą przyjemnością, wraz z którą mogłam lepiej zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, zachowania, emocji, relacji. Pogłębienie świadomości na temat wielowymiarowości tych kwestii, wzmocniły moją empatię i wyrozumiałość. Ceniłam również te chwile, gdzie z innymi studentami mogliśmy wymieniać się wiedzą, spostrzeżeniami i dzielić pasją.
Swoje doświadczenie zbierałam udzielając przez 5 lat konsultacji psychologicznych w telefonie zaufania dla dzieci i młodzieży. Wspierałam adolescentów w trudnościach związanych z dorastaniem, relacjami, wyzwaniami szkolnymi, przemocą, kryzysami psychicznymi i suicydalnymi. Wiązało się to również z interwencjami ratującymi życie, poprzez kontakt ze służbami, specjalistami oraz rodzicami. Z czasem, udzielałam również merytorycznego i emocjonalnego wsparcia innych konsultantów oraz koordynowałam dyżury organizacyjnie i technicznie. Szczerze powiedziawszy, długo nie odczuwałam tego miejsca jako pracę. Anonimowa forma kontaktu, potrafiła młodym ułatwić otworzenie się na rozmowę, pozwolić na zdobycie się na szczerość, mimo zawstydzenia, poczucia winy, lęku. W związku z tym, często byłam powiernikiem słów, które nigdy nie padły nigdzie indziej. To był przywilej. Jako psycholog, priorytetem jest dla mnie poufność i wyrozumiałość.
W telefonie zaufania często korzystałam z zasobów Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach. Czerpałam również z licznych szkoleń, m.in w tematyce rozmowy z dzieckiem w kryzysie suicydalnym, w stanie psychotycznym, doświadczającym przemocy domowej lub rówieśniczej, wspierania osób LGBTQ+, doświadczania zaburzeń afektywnych, zaburzeń odżywiania, oraz w tematyce hospitalizacji i leczenia farmakologicznego.
Obecnie jestem w trakcie studiów podyplomowych na kierunku Arteterapia na Uniwersytecie Medycznym Poznaniu. Cenię wykorzystanie różnych form twórczych, artystycznych w procesie poznawania i wyrażania siebie, wzmacniania sprawczości oraz w celu regulacji napięcia emocjonalnego. Najbliżej mi jest do wykorzystywania mediów plastycznych m.in malunku, rysunku, kolaży, gliny. Każdy może jednak mieć inne preferowane medium wyrażania siebie, dlatego uczę się jak poszerzać ten repertuar o inne elementy twórcze.
Dodatkowo, poszerzam swoją wiedzę na praktycznym kursie interwencji kryzysowej w Instytucje Terapii Poznawczo-Behawioralnej we Wrocławiu. Uczę się na nim jak wspierać młodzież i dorosłych doświadczających najróżniejszych kryzysów, m.in. związanych z żałobą i stratą, doświadczeniem przemocy, w kryzysem utraty zdrowia, zagrożenia suicydalnego.
Swoją pracę również regularnie superwizuję indywidualnie i grupowo.
Udzielam wsparcia osobom dorosłym oraz młodzieży od 15 roku życia którzy:
