Obecnie pracuję naukowo w Collegium Witelona Wyższej Szkole Państwowej w Legnicy, wcześniej miałam przyjemność wykładać przedmioty psychologiczne na Dolnośląskim Uniwersytecie we Wrocławiu.
Swoją karierę zawodową rozpoczęłam w roku 1996 r. jako lekarz pediatra. Po wielu latach pracy postanowiłam rozszerzyć swoje kompetencje o psychologię. Od zawsze fascynował mnie ludzki umysł, wpływ emocji na myślenie i zachowanie człowieka, dlatego zgłębianie tej dziedziny stało się dla mnie naturalne i jest największą przygodą mojego życia.
Mam ponad 15 letnie doświadczenie jako kliniczny psycholog w szpitalu, pracowałam z osobami w kryzysie i osobami uzależnionymi od substancji psychoaktywnych. Kolejne doświadczenia zawodowe zdobywałam w przychodniach, szpitalach, poradniach psychologicznych, pogotowiu opiekuńczym, domach pomocy społecznej w pracy z osobami w depresji, ze stanami lękowymi, nerwicą natręctw, z zaburzeniami osobowości, uzależnionymi od substancji psychoaktywnych.
W swojej pracy korzystam z wiedzy z zakresu psychologii klinicznej i rozwojowej oraz z teorii i technik podejść humanistycznych, głównie Gestalt, które uczy człowieka żyć tu i teraz, skupia się na świadomości własnych emocji, uczuć, pragnień i doświadczeń płynących z ciała. Zdobywanie wiedzy na temat wewnętrznego świata człowieka, traktuję nie tylko jako moją pracę, ale i życiową pasję.
Wspieram pacjentów, którzy czują się zagubieni i nieszczęśliwi, mają obniżony nastrój, doświadczają lęków oraz mają trudności w zakresie wyrażania emocji. Chętnie pomogę osobom, które chcą nauczyć się dokonywać wyborów i cieszyć się ze zmian oraz chciałyby być bardziej świadome siebie, swych uczuć i potrzeb.
Moją rolą jest towarzyszenie osobom, które chcą zmienić swoje życie i zobaczyć w nim nowy sens, chcą budować nowe, pozytywne relacje i związki.
Satysfakcję czerpię z momentów, kiedy pacjent odkrywa nowe możliwości w swoim życiu, zmienia stare schematy nowymi, które dają okazję zobaczenia tego świata i swojego życia z nowej perspektywy. Moim celem jest stworzenie przestrzeni, pełnej empatii i akceptacji, w której pacjent czuje się bezpiecznie i może w pełni wyrażać siebie.
